မိုးနတ္မင္းႏႇင့္ အတင္းလက္ဆံုည

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 10/22/2013 12:26:00 PM

Written by ရီေနႏိုင္

တကယ္ေတာ့ မိုးနတ္မင္းႏႇင့္ စကားလက္ဆံု ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထမင္းလက္ဆံု ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေကာင္း၏။ 'အတင္းလက္ဆံု' ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စာစီစာ႐ိုက္ ဆရာ ဆရာမေလးမ်ား အခြၽန္ျဖင့္မၿပီး မႇား႐ိုက္လိုက္ သလားဟု အထင္မႇားစရာ ရိႇသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ပဲ မိုးနတ္မင္းႏႇင့္ 'အတင္းလက္ဆံုည' ျဖစ္သည္။ တစ္ညခ်မ္းမႇာ မိုးကရြာ၊ မီးကပ်က္၊ ဘက္ထရီကမရိႇ ဖေယာင္းတိုင္ တုိတိတိနဲ႔မို႔ အိပ္ဖို႔ပဲ ရိႇသည္ဟု စိတ္ကူးလိုက္ခ်ိန္မႇာ မိုးနတ္မင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတာ ျဖစ္သည္။ ေမႇာင္ေမႇာင္မည္းမည္းထဲ သူကလည္း မည္းမည္းဆိုေတာ့ အခုတေလာ ျမန္မာသရဲကားေတြခ်ည္း ၾကည့္ၾကည့္ ေနရတာမို႔ အေတာ္ႀကီး လန္႔သြားကာ လိပ္ျပာမနည္း ျပန္ေခၚလိုက္ရသည္။ ''ေဟ့လူ၊ က်ဳပ္အခန္းထဲ မေျပာမဆို ၀င္လာတာ ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ'' ဆိုေတာ့ ''ကိုယ္က မိုးနတ္မင္းပါကြာ'' ဟု ေလေပ်ာ့ကေလးျဖင့္ မိတ္ဆက္ ရႇာပါသည္။

''ဟာဘယ္က မိုးနတ္မင္းလဲ။ ကဗ်ာဆရာလား၊ စာေရးဆရာလား၊ အိပ္မက္ဆံုရာက အဆိုေတာ္လား။ ေဆာရီးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္မၾကားဖူးလို႔။ ဒါထက္ မိုးနတ္မင္း ဆိုတာက အႏုပညာ နာမည္လား၊ ကေလာင္ နာမည္လား၊ နာမည္ရင္းလား''

''ဟာ ဒီေကာင္ ငေၾကာင္ပဲ။ မိုးနတ္မင္းပါဆိုမႇ မိုးေပၚက ဆင္းလာတဲ့ မိုးနတ္မင္းေပါ့ကြ။ မင္းငါ့နာမည္ မၾကားဖူးဘူးလို႔မ်ားကြာ။ ကိုရီးယားကား မႇန္မႇန္မၾကည့္ဘူး ထင္တယ္''

''ေၾသာ္ မိုးေပၚက မိုးနတ္မင္း ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ။ ကိုယ္ရိႇန္ကိုယ္၀ါလည္း မေတာက္ပ။ ဇာတ္ထဲကလို အခြၽန္အတက္လည္းမပါ''

''ဟာ ကိုယ္တို႔ဆီမႇာလည္း မီးပ်က္လို႔ ဘက္ထရီ မသြင္းခဲ့ရေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ကိုယ္ရိႇန္ကိုယ္၀ါ ေတာက္ပႏိုင္ပါ့မလဲ။ အခြၽန္အတက္ မပါဆို အဲဒီယူနီေဖာင္းႀကီးနဲ႔ဆို မလြတ္လပ္လို႔ကြ။ ၃၁ ဘံုမႇာ ေရာက္ေလရာ မိုးနတ္မင္းလို႔ သိေနလို႔ ဘီယာဘားတို႔ ေကတီဗီတို႔ သြားဖို႔ေတာင္မလြယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရပ္၀တ္နဲ႔ ထြက္လာရတာ။ ေဟ့ေကာင္ ၿပံဳးစိစိ လုပ္မေနနဲ႔။ ေကတီဗီြတို႔ ဘီယာဘားတို႔ဆိုတာ မဟုတ္တာလုပ္ေတြ ေထာက္လႇမ္းဖို႔ သြားရတာကြ။ ကဲ ထားပါကြာ။ မင္းဆီလာတာက အခုတေလာ မင္းတို႔ဆီက လူေတြက ငါ့ကိုတယ္ အျပစ္ဆိုၾကသကြ။ မိုးရြာလြန္းရင္ရြာလို႔ မရြာတဲ့ ဆီကလည္း မရြာလို႔ အဲဒါကြာ။ ငါလည္းတတ္ႏိုင္ရင္ လုပ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါ ငါတတ္ႏိုင္တဲ့ဟာ မဟုတ္ဘူးကြ။ အဲဒါ မင္းက စာေရးဆရာ ဆိုေတာ့ လူေတြသေဘာေပါက္ေအာင္ ရႇင္းျပေပးဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းခ်င္လို႔ကြာ''

''ဟာ အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕။ မိုးနတ္မင္း နာမည္ခံၿပီးေတာ့မႇ ေခါင္းမေရႇာင္ ခ်င္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အခုတေလာ ဘိုးေတာ္။ အဲေလ.. အန္ကယ္ မိုးနတ္ကို အေတာ္ေဒါသ ျဖစ္ေနတာဗ်။ ဘယ္ဗ်ာ မိုးရာသီက ကုန္ကိုမကုန္ႏိုင္ဘူး။ ရြာရင္လည္း ႐ံုးသြား႐ံုးျပန္။ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ မိုးရြာေတာ့ လမ္းေပၚေရတက္။ ကားေတြက နဂိုကပိတ္တဲ့အထဲ ေရတက္လို႔ ယာဥ္ေၾကာေတြေပ်ာက္။ တစ္ခါ ကားစက္ထဲေရ၀င္ လို႔ပ်က္ၿပီး ပိုပိတ္။ ဘရိတ္႐ႇဴးေတြ ေရစို။ ဘရိတ္ကမမိ ကားတိုက္မႈေတြျဖစ္။ လူေတြေသေက် ထိခိုက္။ လမ္းေတြပိုပိတ္။ အေအးမိၿပီး ကေလးလူႀကီး အားလံုး တုပ္ေကြးေတြျဖစ္။ ဒါေတြက အန္ကယ္ မုိးနတ္ရဲ႕ အျပစ္ေတြေပါ့ဗ်။ ၿပီးေတာ့ ေရမ်ားရာေတာ့ မိုးေတြရြာလို႔ မိုးမရြာလို႔ မိုးေမွ်ာ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမ်ဳိးက် တစ္စက္မႇမရြာ။ ဘယ္လိုေတြမ်ား လုပ္ေနလဲ အန္ကယ္ မိုးနတ္ရယ္။ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ဒီေလာက္ ည့ံေနရင္လည္း ေနာက္ နတ္မ်ိဳးဆက္ေတြကို မိုးနတ္မင္းလုပ္ဖို႔ ေနရာဖယ္ေပး လိုက္ပါလားဗ်ာ''

''ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ မင္းမသိဘဲ ဘာမႇ ေလွ်ာက္မေျပာမေနနဲ႔။ အဲဒါေတြငါနဲ႔ မဆိုင္ဘူးကြ။ ငါတုိတုိပဲ ေျပာမယ္။ မင္းတို႔ လူ႕ျပည္မႇာ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြက ကာဗြန္ေတြ ထုတ္လႊတ္လို႔ အိုဇုန္းလႊာလည္း အေပါက္ႀကီးျဖစ္၊ ကမၻာႀကီးက ပူေႏြးနဲ႔ ရာသီဥတုေတြ ေဖာက္ျပန္ရတဲ့အထဲ မင္းတို႔ႏိုင္ငံက ရိႇသမွ်ေတာေတြ အကုန္လိုလိုခုတ္ၿပီး 'လု' ျပည္က သစ္ေတြ '၀' ျပည္ကို အကုန္ေရာက္ကုန္ ျပန္ေရာ။ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ဆီမႇာ ေတာမရိႇ။ ဒီေတာ့ ေျမထဲက ေရကိုစုပ္ၿပီး ေလထဲထုတ္မယ့္ သစ္ပင္မရိႇ။ ဒါေၾကာင့္ ေရေငြ႕မရ။ ဒီေတာ့ မိုးေခါင္။ အဲဒါငါက ဘာတတ္ႏိုင္မႇာလဲ။ ၿပီးေတာ့ မင္းေျပာတဲ့ ေရမ်ားရာ မိုးရြာတယ္ ဆိုတာက သဘာ၀ကြ။ ငါလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ မိုးဆိုတာက ေရရိႇမႇ ရြာလို႔ရတာ။ မင္းတို႔က ေတာေတြခုတ္။ ဆည္ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေဆာက္။ ေက်ာက္ေတြကို လက္နဲ႔တူးတာ အားမရလို႔ စက္ေတြနဲ႔တူး။ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြေကာၿပီး လံုးလံုးေပ်ာက္တဲ့ ဟာေပ်ာက္။ ဒီေတာ့ေရႀကီးတဲ့ ေနရာႀကီး။ အဲဒီလို ေရေပါတ့ဲေနရာမႇာ ေရေငြ႕ရေတာ့ မိုးကရြာမႇာပဲ။ မိုးရြာရင္ ေရကထပ္ႀကီးမႇာပဲ။ အဲဒါငါဘာမႇ လုပ္လို႔မရဘူး။ ၿပီးေတာ့ မိုးရြာတယ္ ဆိုတာက ေရရိႇတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ရြာတာမဟုတ္ဘူး ဟဲ့ေကာင္ရ။ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္ၿပီး မိုးသက္မုန္တိုင္းေတြ ျဖစ္တဲ့အခါ သူတို႔က ရိႇသမွ်ေရေငြ႕ အေပၚလႊင့္တင္၊ အဲဒီမႇာ ေရေငြ႕တိမ္တုိက္ျဖစ္။ အဲဒီအခါက်လည္း ရြာတတ္တယ္။ ခုနကေျပာတဲ့ အိုဇုန္းအေပါက္ႀကီးတို႔ ကမၻာႀကီး ပိုပူေႏြးတာမို႔လည္း ေရေငြ႕ေတြက အေပၚတက္၊ တိမ္ျဖစ္။ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ရာက ကမၻာ့ဆြဲအားေၾကာင့္ မထိန္းႏိုင္တဲ့အခါ မိုးကမေအာင့္ႏုိင္ ေတာ့ဘဲ တ၀ုန္း၀ုန္း ရြာေတာ့တာေပါ့ကြာ။ ဒီေလာက္ႀကီး ေလးလံလာတဲ့ ေငြ႕ရည္စက္ေတြ ထိန္းဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးကြ''

''ခင္ဗ်ာ၊ ဒါဆို မိုးရြာတယ္ ဆိုတာက မိုးနတ္မင္းႀကီးရဲ႕ ဟုိဒင္း..''

''တယ္ ဒီေကာင္ ေအး အဲဒီနည္းနဲ႔မ်ား မိုးရြာေပးလို႔ရရင္ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ၿပီး မိုးေခါင္တာနဲ႔ ဘာမသိ ညာမသိငါ့ကို က်ိန္ဆဲေနတဲ့ ဟာေတြဆီ ရြာေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္''

''ဟဲဟဲ အဲဒီလိုေတာ့ မညစ္ပတ္ပါနဲ႔ မိုးနတ္မင္းရယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေအာက္က လူေတြဆိုတာ မုိးနတ္မင္းတို႔ အထက္က ညစ္ၿပီဆိုရင္ ေရႇာင္လြတ္ႏိုင္တာမႇ မဟုတ္တာ ဒါနဲ႔မိုးနတ္မင္းရာ။ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလို႔ ေရေငြ႕ေတြ အေပၚတက္ မိုးရြာႏိုင္တယ္ဆိုရင္ အပူပိုင္း ေဒသေတြမႇာ ဘာေၾကာင့္ မိုးက ေခါင္ေခါင္ေနတာလဲ ခင္ဗ်''

''ဟာ အဲဒီေနရာေတြမႇာက ေရေငြ႕တက္စရာ ေရမႇာမရိႇတာ။ ေအးတစ္ခု ရိႇတာက တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ရိႇသမွ် ေရေငြ႕ေလးနဲ႔ မိုးတိမ္ဖြဲ႕ၿပီး ရြာဖို႔ႀကိဳးစားတာမ်ိဳး ရိႇႏိုင္တယ္။ မိုးတိမ္ေတြ ျမင္ရမယ္။ ရြာမေယာင္ျပဳမယ္။ ေအး ရြာလည္း ရြာတယ္ေပါ့ကြာ။ ဒါေပမဲ့ ပူလြန္းလို႔ မိုးေရက ေျမမေရာက္ခင္ ေလထဲမႇာတင္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ေျမႀကီးေပၚကလူက မိုးရြာမယ့္ အရိပ္အေယာင္ပဲ ျမင္ရၿပီး မိုးကိုမရလိုက္ဘူး။ အဲဒါမ်ိဳးကို Phantom Rain လို႔ေခၚတယ္။ တေစၧမိုးေပါ့ကြာ။ မင္းက စာဖတ္တဲ့ စာေရးဆရာ မဟုတ္ေတာ့ ၾကားဖူးမႇာ မဟုတ္ပါဘူး'' သူေျပာတာ မႇန္ေနသည့္ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ေအာင့္သက္သက္ျဖင့္ ခံလိုက္ရသည္။

''အဲဒီ ဖဲန္တြန္မ္ရိမ္းဆိုတဲ့ တေစၧမိုးမ်ဳိး အေၾကာင္း ေတြးမိေတာ့ မင္းတို႔အခု ဆင္းရဲမႈ ပေပ်ာက္ေရးတို႔ဘာတို႔ လုပ္တာဟာ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ေနရာကို မိုးရြာေအာင္ လုပ္တာမ်ဳိးပဲလို႔ ငါစဥ္းစားမိတယ္ကြ။ ဒါေပမဲ့ မိုးဆိုတာက ေရမ်ားရာမႇာပဲ ရြာတတ္တာ သဘာ၀မို႔ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ဘ၀ေတြကို စိုျပည္ေအာင္ စနစ္တက် အရင္လုပ္ၿပီးမႇ မိုးရြာေပးလို႔ အဆင္ေျပမႇာ သိထားဖို႔ မင္းကတစ္ဆင့္ ေျပာခ်င္တာပါကြာ။ ဒါကိုမသိဘဲ လူျမင္ေကာင္းေအာင္႐ံု ရြာခ်ရင္ေတာ့ လမ္းတစ္၀က္ ေလထဲတင္ေပ်ာက္ၿပီး မိုးေမွ်ာ္သူလက္ထဲ ေရာက္သင့္သေလာက္ မေရာက္ ျဖစ္မႇာကို ေတြးမိလို႔ကြ။ ဒါက ႀကံဳလို့ ေျပာတာပါ။ ငါနဲ႔ေတာ့ မပတ္သက္ပါဘူး။ ငါနဲ႔ ပတ္သက္တာက မင္းတို႔ေတြ သစ္ပင္ေတြ ကိုယ္တုိင္ခုတ္လိုခုတ္။ သူမ်ား၀င္ခုတ္လိုခုတ္နဲ႔ တစ္ေတာလံုး ကုန္ကုန္သြားတာဟာ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးတယ္ဆိုတာ မသိတာကို ငါအသည္း ယားေနတာ။ ခုထိလည္း နယ္စပ္ေတြမႇာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သစ္ပင္ႀကီးေတြ ရာခ်ီၿပီး လႇဲေကာင္း ေနတုန္းဆိုပဲ။ သစ္ေတာကို တစ္ပိုင္းတစ္စိတ္ ခုတ္ရင္ေတာင္ သစ္ရြက္ေတြက ေျမထဲက ေရစုပ္ၿပီး ေလထဲလႊတ္တာ နည္းသြားလို႔ မိုးရြာတာ ေလ်ာ့သြားတာပဲကြ။ တစ္ေတာလံုး ခုတ္လိုက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ေအး မိုးနတ္မင္း မေျပာနဲ႔။ မိုးနတ္မင္း အေဖရိႇရင္လည္း ကယ္ႏိုင္မႇာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာမႇ မိုးရြာရင္ ရြာျပန္တယ္။ ေခါင္ရင္ ေခါင္ျပန္ၿပီနဲ႔ ငါ့ကိုလာလာ အျပစ္ဆိုေနၾကတယ္။ မိုးရြာလို႔ လမ္းပိတ္တာ ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ။ ကားေတြ သြင္းတာလည္း သြင္းေပါ့ကြာ။ လမ္းေပၚကားေတြ စည္းကမ္းမဲ့ရပ္တာ။ လမ္းၾကပ္ရင္ ဟိုဘက္ယာဥ္ေၾကာကို စည္းကမ္းမဲ့ ၀င္ေမာင္းတာ။ မီးပိြဳင့္စိမ္းေနရက္ လူေစာင့္တင္တာ။ ကားပါကင္ေနရာ မစီစဥ္ေပးႏိုင္တာ။ လူေတြကလည္း မီးပြိဳင့္စိမ္းေနရက္နဲ႔ ကားေရႇ႕အုပ္စုလိုက္ ဇြတ္ျဖတ္တာ စတဲ့ စည္းကမ္းမဲ့လြန္း တာေတြကို ျပင္ဖို႔လုပ္မႇေပါ့ကြာ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဟုိဒင္း..မိုးရြာရင္ လမ္းေပၚ ေရတက္တာက ငါနဲ႕မဆိုင္ဘူးကြ။ တကယ္ေတာ့..''

မိုးနတ္မင္း တကယ္ လာသြားတာလား၊ အိပ္မက္တာလား။ ဒါမႇမဟုတ္ မိုးနတ္မင္းက ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္စာ စပြန္စာလုပ္ၿပီး အိပ္မက္ေပးတာ လားေတာ့မသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာင္မ်ားလည္း ေတြ႕ခ်င္ ေဆြးေႏြးခ်င္ အတင္းေျပာခ်င္ ပါေသးသည္။

ဆီးယူ မိုးနတ္မင္း။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းမႈေၾကာင့္ ေရႀကီးေရလွ်ံမႈ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္ကို စက္တင္ဘာ လကုန္ပိုင္းက ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု) ေအာင္မ်ဳိးသန္႔

Eleven Media Group