လူႀကီးလူေကာင္း (သုိ႔မဟုတ္) လူၾကီးလူမုိက္
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 9/20/2013 02:23:00 PM
တိုက္ခန္းနဲ႔ ေနရတာထက္ ေျမေလးနဲ႔ ၿခံေလးနဲ႔ေနခ်င္လို႔ ေစ်းႏႈန္းေတြ တက္ေနေပမယ့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕နယ္ အသစ္ရဲ႕ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ ၄ဝ x ၆ဝ ေျမကြက္ေ လးတစ္ကြက္ သြားဝယ္ခဲ့ တယ္။ ကိုယ့္ရိွတဲ့ ေငြေလးနဲ႔ တစ္ႏုိင္ တစ္ပိုင္ေလး ဝယ္ရတာမုိ႔ ကိုယ္ဝယ္ လိုက္တဲ့ ေျမကြက္နဲ႔ အိမ္ရိွတဲ့လမ္းက ရႊံ႕ဗြက္ေတြ ဗရပြနဲ႔ အိမ္ကလည္း ေခ်ာင္ က်က်ေလးေပါ့။ ကြၽတ္ေတြ ေမွ်ာ့ႀကီး ေတြကတြယ္။ မုိးရြာရင္ အိမ္ထဲအထိ ေရေတြကဝင္။ ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္ေရွ႕ ေရေျမာင္းေဖာ္ ကြန္ကရစ္ေလးခင္းဖို႔ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္ မွာရပါေတာ့တယ္။ လိုအပ္တာေလး ေတြ ပန္းရံနဲ႔မွာၿပီး အိမ္ျပန္လာ။ မၾကာ ပါဘူး။
အိမ္အသစ္ေလးမွာ အေစာင့္ ထားခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေလးက ဖုန္း ဆက္လာတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕မွာ ထမီ မ,ၿပီး လာေအာ္ေန တယ္တဲ့။ အုတ္၊ သဲ၊ ခဲကားေတြဝင္လို႔ လမ္းေတြပ်က္ကုန္တယ္ဆုိၿပီး ရန္ရွာေန တယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပး ကုိယ္က လူသစ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဘာပဲ ေျပာ ေျပာသူတုိ႔နဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔ လိုတယ္ မဟုတ္လား။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ရန္ျပဳပါ တယ္ဆိုတဲ့ ဆရာမႀကီးေတြကို လံု ေလာက္တဲ့ ပစၥည္းဝယ္ၿပီးတာနဲ႔ လမ္း ျပန္ခင္းေပးပါ့မယ္၊ ကြန္ကရစ္ လမ္းခင္း မယ္ဆုိ ရင္လည္း သံုးခ်ဳိးတစ္ခ်ဳိး မတည္ ပါ့မယ္၊ ခဏေလးေလာက္သည္းခံေပး ပါလို႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေခ်ာ့ေမာ့ ဖား လ်ားၿပီး အုတ္က်ဳိးတစ္စီးကို ၄၂ဝဝဝ က်ပ္နဲ႔ဝ ယ္ၿပီးေက်န ပ္ေအာင္ သူတုိ႔အိမ္ ေရွ႕လမ္းေဘးမွာ ခ်ထားေပးခဲ့ပါတယ္။ သဲေတြလည္း စုပံုထားေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ဝယ္ေပးတဲ့ အုတ္ က်ဳိးေတြကို လမ္းသားေပၚ စုပံုၿပီး ေနာက္ထပ္ဝင္လာမယ့္ သဲကားေတြ ဝင္မရေအာင္ လုပ္ျပန္ပါတယ္။ သဲကား ေမာင္းတဲ့ ဒ႐ိုင္ဘာက ကားေအာက္ ပိုင္းနဲ႔ မလြတ္ဘူးဆုိလို႔ ကားနဲ႔ လြတ္႐ုံ ေလး သြားဖယ္ဖို႔ သြားတာကို ငွက္ အသိုက္ထဲ ေျမြဝင္သလို ဆူညံပြက္ ျပန္ ရန္လုပ္ျပန္ေရာ။ ခဏေလးပါ ျပန္ ထား ေပးပါ့မယ္ဆုိလည္း မရ။ သူတုိ႔ေက်နပ္ ေအာင္ သူတုိ႔နဲ႔ ေျပလည္ေအာင္ ကိုယ့္ ဘက္က ႀကိဳးစားသမွ် သူတုိ႔ဘက္က လူစြာလုပ္လြန္းလွတယ္။ မိုက္ေၾကးခဲြ လြန္းလွပါ တယ္။ကုိယ့္ဗမာလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ဧည့္ သည္ မ်က္ႏွာစိမ္းကုိ ကူညီေဖးမရမယ့္ အစား ရြာခံရြာစား အမိုက္စားႀကီးေတြ လုပ္ၿပီး စ႐ိုက္ဇယား ခင္းျပပံုမ်ား သူတုိ႔ ဘက္က ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ေတာင္ သူ႕ပစၥည္း ဘယ္လို ထၾ<ြက ေၾကာင္း ပါဝင္ၿပီးေၾကာ္ျငာေနေသးေတာ့ ကိုယ္လည္းပုထုဇဥ္ပီပီ သည္းခံႏုိင္စြမ္း ကုန္ခဲ့ရေတာ့ တယ္။ကုိယ့္စကားရဲ႕ နိဂုံးကေတာ့ လမ္း ေကာင္းဖို႔ ဘာမွ ထပ္မလုပ္ေပးႏုိင္ ေတာ့ဘူးလို႔။ တစ္ဆက္တည္းဝင္လာ တဲ့အေတြးကေတာ့ ငါေတာ့ အကုသိုလ္ ဝင္ၿပီဆုိတာ ပါပဲ။ ခဏေနေတာ့ ကိုယ့္ ကို ဝုိင္းအာတဲ့အထဲမွာ ပါတဲ့ မ်က္စိ အေၾကာလိုက္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ က ဆုိင္ကယ္စီးၿပီး ဟန္းဖုန္းစကားေျပာ ရင္း ထြက္သြား တာ ေတြ႕ရတယ္။ ၿမိဳ႕ လယ္မွာ ေနခ့ဲေတာ့ သိေနတာ တစ္ခု ေတာ့ရိွတယ္။ အႏွစ္မရိွတဲ့ေတာ ၾကက္ဆူပင္ မင္းမူၿပီလို႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ့္လူ ကိုယ္ ေသခ်ာေ အာင္ ျပန္ေမးရျပန္ တယ္။ လမ္းလူႀကီးေတြ ဘာေတြ မေျပာထားဘူးလားဆုိေတာ့ လမ္းလူႀကီးကိုယ္တုိင္က အားလံုးေကာင္း ဖုိ႔လုပ္ တာပဲ ေအးေအးေဆးေ ဆးသာ လုပ္ ညီေလးလို႔ ေျပာ ပါတယ္တဲ့။ ကိုယ့္ အေစာင့္အလုပ္သမားက ျပန္ေျပာျပ ေတာ့မွစိတ္ခ်လက္ခ်ဆက္လုပ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့သည္လို စ႐ိုက္မ်ဳိးေတြကို ရြာနီး ခ်ဳပ္စပ္ ျမင္ဖူးေ တြ႕ဖူးလို႔ ကုိယ့္အလုပ္ သမားေတြအတြက္ စိုးရိမ္ၿပီး ဧည့္စာရင္း တုိင္ဖုိ႔မွာၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ ေတာ့ ည ၇ နာရီ ထုိးေနပါၿပီ။
ည ၉ နာရီေလာက္ က်ေတာ့ ေၾကာက္လန္႔တုန္ရီေနတဲ့ အသံနဲ႔ အလုပ္သမားေလးက ဖုန္းဆက္လာ တယ္။ သူက ကုိယ့္ကုိ စကားေျပာေန တာကို အေနာက္က အသံနက္ ႀကီးနဲ႔ ေဒါသတႀကီး ဆဲဆုိႀကိမ္းေမာင္းသံေတြ ပါေရာေထြးၿပီး ၾကားေနရတယ္။ အလုပ္ သမားေလး ေျပာတာက ”အစ္မ ေရ ကြၽန္ေတာ္ ဧည့္စာရင္း လာတုိင္တာကုိ ႐ုံးထဲေတာင္ မဝင္ရေသးဘူး။ အစ္မနဲ႔ ညေနက စကားမ်ားတဲ့ မိန္းမေတြနဲ႔ စကားရပ္ေျပာေနတဲ့လူကို အဲဒီမိန္းမ ေတြက သူပဲသူပဲဆုိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ညိႇဳးထုိးေတာ့ အဲဒီလူက ကြၽန္ေတာ့္ ကို မင္းက ၁ဝဝ၉ က ေကာင္လား မင္း ကို တုိင္ထားတယ္။ မင္း ဟိုအခန္းထဲ ဝင္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိေျပာတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က ဧည့္စာရင္း လာတုိင္ တာပါ၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘာအျပစ္ရိွလို႔လဲဆုိတာ ကို သူကထိုးမယ္ႀကိတ္မယ္ လုပ္ေန တယ္။ အရက္ေတြလည္း မူးေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လို႔ အစ္မအျမန္လာ ပါတဲ့။
ေကာင္ေလး အဲလိုေျပာေတာ့ သူ႕ ေနာက္ကေန ”ငါ..သား။ ႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္ေခၚခဲ့။ ..ပဲ။ မင္း အစ္မ လည္း..ပဲ။ ေခၚလိုက္ မင္းအစ္မပါ ေခၚလိုက္။ ေစာက္ခြက္ေတြ စုတ္သြား မယ္။ သတိၱရိွတဲ့ေကာင္လာခဲ့။ ႀကိဳက္တဲ့ ေနရာတုိင္။ ..ပဲ။ ငါက ဒီရပ္ကြက္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကြ” ၾကားရတာနဲ႔တင္ ေဒါသေတြ မခံ ခ်င္စိတ္ေတြက ဆူပြက္ လာခဲ့ၿပီ။ တစ္ ေယာက္တည္း ေစာင့္အိပ္ရေသာ အ လုပ္သမားေလးအတြက္ စိုးရိမ္ရေသာ အေျခအေနကၫႊန္ေနေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူေခၚေသာ အခန္းထဲသို႔ မဝင္ရန္ အႏၲရာယ္ရိွသျဖင့္ အျမန္ဆံုးထိုေနရာမွ ခြာရန္ႏွင့္ အိမ္မျပန္ဘဲ ကုန္ပေဒသာ မွတ္တိုင္တြင္ ထြက္ထုိင္ေနရန္ မွာၾကား ၿပီး ထိုေနရာသို႔အေလာတႀကီး ျပန္ေျပး ရျပန္ပါ သည္။
မျဖစ္မေနသာ လာရသည္။ ကိုယ္ လည္း ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္။ ကိုယ္ဝယ္ ထားေသာ အိမ္သို႔ပင္ ကိုယ္မသြားရဲ ေတာ့…။ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတာင္ မူး ႐ူး႐ိုင္းစိုင္းရန္ လိုေနမွေတာ့ ေခ်ာင္က် ေသာ ကိုယ့္အိမ္ထဲ ဘယ္လိုသတိၱနဲ႔ သြားရမွန္းမသိ။ သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ုံးကလည္း အခုခ်ိန္ ပိတ္ ေလာက္ၿပီ။ ၁ဝ နာရီပင္ ေက်ာ္ေ နၿပီဆုိ ေတာ့ ဦးေႏွာက္က အလ်င္အျမန္ အေျဖရွာရေတာ့သည္။ ဒါနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ရာၿမိဳ႕နယ္ ရဲ စခန္းကို ေရာက္ခဲ့သည္။ ဟုိေရာက္ ေတာ့ ႀကိဳဆုိပံုေတြက မလွပ။ ၾကည့္တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ အမူအရာေတြက လုိလား ဟန္ လံုးဝမျပ။ ပ်ဴငွာဖို႔ေဝးလို႔ အမႈ စစ္ကို စကားေျပာေနတာေတာင္ စခန္း မွဴးဆုိသူက ခင္ဗ်ားပါးစပ္ပိတ္ထား စမ္း။ သည္မွာ က်ဳပ္ေမးရဦးမယ္ဆုိၿပီး အသားလြတ္ႀကီး အေဟာက္ခံရသည္။
”တစ္ခါမွမျမင္ဖူးမေတြ႕ဖူးပဲနဲ႔ ကြၽန္မ ကို ဘာ့ေၾကာင့္ရန္လိုေနသလဲ ကြၽန္မ သိပါရေစ။ ကြၽန္မအားကုိးတႀကီးနဲ႔လာ ခဲ့တာ။ ကြၽန္မေတာင္ဘာတစ္ခုမွ မ ေျပာရေသးဘူး။ လိုလားတဲ့မ်က္ႏွာ ေပး ေလးေတာင္မွ မေတြ႕ရဘူး” ဆုိေတာ့ အမႈစစ္က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဘာလုပ္ ေပးရမလဲတဲ့။ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လာ ရင္ ဘယ္လိုပံုေျဖရွင္း ကုိင္တြယ္ ရမည္ ကို မသိေလေသာ ရဲဝန္ထမ္းေကာင္း မ်ားက မႈခင္းျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းကို ေလ်ာ့ပါး ေစသည္လား။ ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေသခ်ာမေမး ရေသးဘဲ ရန္လို ဆက္ ဆံေနပံုက မသိ စိတ္ေတြကို ေၾကာက္အားပိုေစသည္။ ကိုယ္ဘယ္မွာေရာက္ေနေၾကာင္း တစ္ ဦးတစ္ေယာက္ေတာ့ အသိေပးသင့္ သည္ဟုယူ ဆၿပီးသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ဆီ ဖုန္းဆက္ထားလိုက္သည္။ ေတာ ေခြးကိုက္လို႔ က်ားကိုတုိင္သလို ျဖစ္ေန ၿပီဟု ထင္ခဲ့မိသည္။ထို႔ေနာက္ တုိင္ခ်က္ေရးၿပီး ကြၽန္ မတုိ႔ကိုျပန္ခုိင္းသည္။ ဧည့္စာရင္းလည္း မရိွသျဖင့္ အေျခအေနအရ ရဲစခန္းမွ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္ေပးပါရန္ အသနားခံ ေတာင္းဆုိၿပီး ကြၽန္မဝယ္ထားေသာအိမ္ မွာအလုပ္သမားေလးကို ျပန္ပို႔ထား ခဲ့ရသည္။
အခ်ိန္က သန္းေခါင္ေက်ာ္ ညဥ့္ ၂ နာရီခဲြ။
အစအဆံုးလိုက္ပါလာေသာ တကၠစီ သမားကေတာ့ ေျပာရွာသည္။ အရင္ ထက္ပိုဆုိးလာတယ္။ လူပဲေျပာင္းတယ္၊ မူမေျပာင္းေသးဘူး အစ္မေရ။ ဒါမ်ဳိး ေတြ က ေနရာ တုိင္းနီးပါးမွာ ရိွေနေသး တယ္တဲ့။ သူေျပာတယ္ဆုိေပမယ့္ ကိုယ္ လည္း သည္အတုိင္းပဲ ေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ လူတုိင္းလူတုိင္း ျပည္သူ တုိင္း လည္း ခံစားေန ရေသးတာ တူညီ ေနပါဦးမည္။ အထက္ကေျပာင္းၿပီး ေအာက္က မေျပာင္းဘူးလို႔ ဝိုင္းဝန္းေဝဖန္သံေတြ ၾကားေနရသည္။ အမွန္ကေျပာင္းေပ မယ့္ ေႏွာင္းေ နၿပီျဖစ္သည္။ လက္ပါးေစ ေတြ၊ ကြၽန္ပါးဝေတြ၊ အာဏာ႐ူးေတြက ရပ္ကြက္ကင္းတဲေစာင့္ေတြအထိ ကူး စက္ျပန္႔ပြားေနသည္။
ေအာက္ကေျပာင္းတာ အေပၚက မသိျခင္းလား။ အေပၚကေျပာင္းတာကို ေအာက္ကမသိျခင္းလား။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ အရိွန္မေသေသးေသာ ပန္ကာဒလက္ေတြ လို ခလုတ္ပိတ္တာမွ မၾကာေသးပဲကိုးလို႔။ အေပၚကလူက ေအာက္ကို လက္ ယပ္ေခၚေနသည္။ ေအာက္က လူက အေပၚကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနသည္။ သို႔ ေသာ္ သူတုိ႔ ရည္ ရြယ္ခ်က္ကုိ မည္သူမွ မသိရ။ လက္သပ္ေမြးဖုိ႔ ျမႇားေခၚသူ ႏွင့္ လူေနၿခံဳၾကား စိတ္ေနဝတႎဖ်ား လုပ္ေန တဲ့သူေတြမွာ ျပည္သူ႕အတြက္ ကိုး႐ုိး ကားရားေတြႏွင့္ ”ကုိယ့္ ခြင္ထဲ ဝင္တာ ႏွင့္ အပိုင္ထုႏွက္ခ်င္တဲ့သတိၱရိွေတြ အာဏာျပခ်င္စိတ္ေတြ ရိွေနပံုက အနာ ဂတ္အတြက္ ရင္ေလးစရာ။ လူႀကီးလူ ေကာင္းျဖစ္ဖို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိမိ ကိုယ္ကုိျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ လိုသည္။ တစ္စက္တစ္စက္ႏွင့္က်ေသာ ေခါင္ တန္းမွ ေရသည္ၾကာေသာ္ ေရတစ္ပံုး ျပည့္တတ္ပါသည္။ မေကာင္းတာလုပ္ ၿပီး ေနရာရ လူရာဝင္ေနသည္ကို အတု ခုိးမွားသူမ်ား ပိုမိုတုိးပြားလာႏုိင္သည္။ ယခင္ကတည္းက စိတ္ဓာတ္နိမ့္ပါးခဲ့ၿပီး ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ညံ့ဖ်င္းခဲ့သူမ်ား၊ မျပဳမျပင္ မထုမဆစ္ဘဲ အလုိက္သင့္ ပံု ေပၚခဲ့ေသာ အၿမီးက်က္ အၿမီးစားမ်ား၊ ေရွ႕သြားေနာက္လိုက္ညီခဲ့ေသာ ၾကြက္ ၿမီးတန္းမ်ား၊ ႀကီးေလခ်ဥ္ေလ သံပရာမ်ဳိးမ်ားကေတာ့ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ဳိးမမ်ားႏုိင္ေအာင္ တန္ခုိးထြားေန ၿပီဆုိရင္ေတာ့ လူႀကီးလူမိုက္အျဖစ္နဲ႔ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာ။ သည္လို လူေတြ အစဥ္အဆက္မ်ားခဲ့သည္။ ဆက္လက္ ၍လည္း တုိး ပြားေနသည္။ ေကာင္း ေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္သူေတြအတြက္ လည္း အေျခအေနေပးပံုမရ။
အမွန္အမွားကုိ ေဝဖန္ပိုင္းျခား ႏုိင္ေသာ သမာသမတ္ရိွ၍ ျပႆနာမ်ား ကုိ ေျပလည္ေအာင္ ညိႇႏိႈင္းေျဖရွင္းေပး လ်က္ ျပည္သူတုိ႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို ျမင့္ ျမတ္တည္ၾကည္ေ စေသာ ေလးစားအတု ခိုးဖြယ္စံျပလူႀကီးလူေကာင္းမ်ား ေပါ မ်ားပါေစ။ ျပည္သူတုိ႔၏ စိတ္ႏွလံုးကုိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္အႏုိင္က်င့္ရန္လိုေသာ၊အတုခိုးမွားႏုိင္ေသာ လူႀကီးလူမို က္ မ်ား က်ဆံုးပါေစေၾကာင္း ျမန္မာ ျပည္သူ ျပည္သားမ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းလိုက္ ပါသည္။
ေလဒီဒိုင္းမြန္း
popularmyanmar
