မိမိထံတြင္ ခဲတံ၊ ေဘာလ္ပင္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားမထားရ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 8/12/2013 06:18:00 PM
အင္းစိန္ေထာင္ ႀကဳိးတုိက္က ရင္ခြဲတုိက္အမ်ဳိးအစားပါ။ တုိက္ခန္း ေပါင္း ၃ဝ စီပါတဲ့ တုိက္တန္းလ်ားႏွစ္ခု မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ထားတာ။ အခန္းေန အက်ဥ္းသားေတြဟာ တစ္ ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျမင္ေနရေတာ့ ဆိတ္ကြယ္ရာ မရွိဘူးေပါ့။ လံုၿခံဳေရးလည္း ပို ေကာင္းတယ္။ ဒီလို လံုၿခံဳေရး ေကာင္းတဲ့တိုက္ကေနမွ အုတ္ ႐ိုး အထပ္ထပ္ ေဖာက္ထြက္
လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့တဲ့သူ ႏွစ္ဦး ရွိခဲ့တယ္။
တစ္ေယာက္က ေအာင္ေရႊ ဆိုတဲ့ ေသဒဏ္က်အက်ဥ္းသား တစ္ဦး။ ေရႊက်င္ေက်ာက္ႀကီး ဘက္ကက်တာ။ စစ္တပ္ထဲမွာ လုပ္တုန္း ေရႊက်င္တဲ့သူေတြ ဆီကို လိုင္းေၾကး သြားေတာင္း
ရာက ပစ္ခတ္မႈေတြျဖစ္ၿပီး အရပ္သားသံုးေယာက္ေသခဲ့ရ တယ္။ ဒီအမႈကို ဘီဘီစီတို႔ ဗီအုိေအတို႔ကေအာ္လု႔ိ သူေသ ဒဏ္က်တာပါဆိုတဲ့သူ။ စာ မတတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ကိုမုန္းတဲ့သူ။ ေနာက္တစ္ဦးက လြင္ဦး။ ၁ဝ တန္းအထိ ပညာသင္ ဖူးတယ္။ ေအဘီအက္(စ္) ဒီအက္(ဖ္)အဖြဲ႕ကေန ရန္ကုန္ ထဲကို ဗံုးေတြသယ္တာကို ကူ ညီလို႔ ႏုိင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈနဲ႔
ေသဒဏ္က်ေနတာ။
ေခတ္ကာလက စစ္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ႀကီးစိုးေနတ့ဲအခ်ိန္။ ႀကဳိးသမား တစ္ ေယာက္အတြက္ တစ္ေန႔လံုး မွာမွ ဂန္ဖလားသြန္ဖို႔၊ ေရခ်ဳိးဖု႔ိ၊ ဟိုအခန္းဒီအခန္းေျပးၿပီး စကားစျမည္ေျပာဖုိ႔ အခန္း အျပင္ကို ၁၅ မိနစ္ပဲထြက္ရ တယ္။ က်န္တဲ့ အခ်ိန္ ၂၃ နာရီ ၄၅ မိနစ္ကို ၈ ေပ ၁၂ ေပ အခန္းထဲေနေပေတာ့။ ထိုင္ လုိက္၊ ထလိုက္၊ အခန္းပတ္ ေလွ်ာက္ လိုက္၊ ေရွ႕တည့္တည့္ က သံတုိင္ေတြကို လက္ႏွစ္ ဖက္နဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ ကိုင္ထားၿပီး အေတြးမဲ့ မ်က္လံုး ေတြနဲ႔ ဟိုၾကည့္၊ ဒီၾကည့္၊ စိတ္ ေတြကို ဟိုးအေဝးႀကီးေပးလႊင့္ လုိက္၊ ဝင္သက္ထြက္သက္ကို ျပန္အာ႐ံုဝင္စားလုိက္၊ ဟိုဘက္ ခန္း၊ ဒီဘက္ခန္း ေအာ္ဟစ္ေျပာ ဆိုလိုက္နဲ႔ ဘဝကို ေနျဖစ္ ေအာင္သာေနေပေတာ့။
ေထာင္စည္းကမ္းေတြ အမ်ားႀကီးထဲကမွ လြင္ဦးလို ႏုိင္ငံေရး သမားတစ္ေယာက္ အတြက္အေရးႀကီးဆံုးစည္း ကမ္းက..
" မိမိထံတြင္ ခဲတံ၊ ေဘာလ္ ပင္၊ စာရြက္စာတမ္းမ်ားမထားရ" ဆိုတဲ့ စည္းကမ္း။ စာရြက္ တစ္ရြက္မိသြားလုိ႔ အ႐ိုက္ခံရတာ ခါးခ်ည့္သြားတဲ့သူရွိတယ္။
အဂၤလိပ္အဘိဓာန္အပိုင္းအစတစ္ခုနဲ႔ ေထာင္ ၇ ႏွစ္ထပ္တိုး သြားဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားရွိတယ္။
ေသဒဏ္က်အက်ဥ္းသား တစ္ဦးအတြက္ စာဖတ္ဖို႔လိုေသးလား။ သံေျခက်င္းေတြ၊ ေဒါက္ေတြ၊ အလံုပိတ္အခန္း ေတြနဲ႔ရင္းၿပီး စာဖတ္သင့္ပါ့ မလား။ စာအုပ္တစ္အုပ္မိတာနဲ႔ မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ စစ္ေၾကာ ေရးေတြ လုပ္ဦးမွာ။သြင္းေပးတဲ့ဝန္ထမ္းလည္း ေထာင္က်ဦးမယ္။ သူ႔မိသားစုလည္း ခုိကိုးရာမဲ့ျဖစ္သြားမယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္နဲ႔ တိုက္တစ္လံုး ပိုက္စိပ္ တိုက္
တလာစီခံရမယ္။
လြင္ဦးတစ္ေယာက္ စာမဖတ္ေတာ့ဘူး။ တရားထုိင္တယ္၊ ပုတီးစိပ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေတြ၊လေတြကို "ဘဝကို ေနလုိ႔ရသေလာက္အျပည့္ေနမယ္" ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္း လာလိုက္တာ။တစ္ည ကုလားအဘုိးႀကီး တစ္ေယာက္ကို အိပ္မက္မက္ တယ္။ ေထာင္ဆိုတာ ကိုလိုနီ ေခတ္က ကုလားဝါဒါႀကီးေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တာ။ ဒီကုလားႀကီးက မဟတၱမဂႏီၵကို
ေတြ႕ဖူးတယ္တဲ့။
" ေကာင္ေလး..ေထာင္ က လြတ္ခ်င္လား" လုိ႔ အဘုိး ႀကီးက လြင္ဦးကို အိပ္မက္ထဲမွာ ေမးတယ္။
"လြတ္ခ်င္တယ္" လို႔ လြင္ဦးက တိုတုိတုတ္တုတ္ပဲ။
" ဒါဆို ေနပါ။ မနက္ျဖန္ ေသေတာ့မွာလုိ႔ေတြးၿပီး ဘဝကိုေနပါ။ သင္ယူပါ၊ ဘယ္ေတာ့ မွမေသေတာ့ဘူးလို႔ေတြးၿပီး ပညာကိုသင္ယူပါ။ ဒါဆို ဘဝကေတာင္ လြတ္ေျမာက္သြားႏုိင္တယ္" လုိ႔ ကုလားအဘုိးႀကီး က ေျပာၿပီး ေပ်ာက္သြားတယ္။ လြင္ဦးလန္႔ႏိုးလာတယ္။
အိတ္ေဆာင္အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္တစ္အုပ္ကို ေထာင္ထဲသြင္းဖို႔ မဟာဗ်ဴဟာတစ္ရပ္ ဆြဲရတယ္။ အထဲနဲ႔ အျပင္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးကိုစည္း႐ံုး။ စာအုပ္ေရာက္လာ ေတာ့
အပိုင္းလုိက္၊ အပိုင္းလုိက္ဆုတ္ၿဖဲ။ ကိုယ္ဖတ္မယ့္အပိုင္းကို အခန္းထဲက တစ္ေနရာမွာဝွက္။ က်န္တာေတြကို ပလတ္စတစ္နဲ႔ ေသခ်ာထုပ္။
တိုင္ပတ္ပတ္လည္မွာ ေတာင္ယာ လုပ္တဲ့ အက်ဥ္းသားေတြထဲက ယံုၾကည္ရမယ့္တစ္ေယာက္ကို ေရခ်ဳိးလမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္မွာ ဝွက္ယူသြားၿပီး သိမ္းခိုင္းထား။ ေျမႀကီးထဲ ျမႇဳပ္ထား။
တကယ္ေတာ့ စာမဖတ္တာ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ဒါ ပထမဆံုး ဖတ္တာပဲ။
A တဲ့။ A is.. တဲ့။ A is the first letter တဲ့။ A is the first letter of တဲ့။ A is the first letter of English alphabet တဲ့။လြင္ဦးတစ္ေယာက္ လက္ရွိ ေသဒဏ္က်အက်ဥ္း သားဘဝကို ခဏေလာက္ေမ့သြားပါၿပီ။
ခရီးတစ္ခုထြက္ လိုက္တဲ့ခံစားမႈ။ သတိျပန္လည္လာေတာ့ အခု ခံစားလုိက္ရတဲ့ ထူးဆန္းမႈေနာက္ကို..လုိက္ ဖို႔ကလြဲလုိ႔ တျခားဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ လြတ္ေျမာက္မႈဆီ သို႔...။ ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ေလး ကိုပဲ အပိုင္းလိုက္၊ အပိုင္းလုိက္
ဖတ္ေနပါေတာ့တယ္။သူ႔မ်က္ႏွာ ဟာဝင္းပလာလိုက္တာ တကယ့္ ခရီးသည္တစ္ဦးလုိပါပဲလား။ ဒါေပမဲ့ ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္း ဟာ အေဝးႀကီးရွိေသးတယ္ဆို တာ သူသိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္စစ္အာဏာရွင္ စနစ္တုိင္းကစာအုပ္ကို ေၾကာက္ၾကတာ။ သူတို႔က ျပည္သူလူထု ရဲ႕႐ုပ္ပိုင္းကိုေရာ၊ စိတ္ပိုင္းကိုေရာ အက်ဥ္းခ်ထားေစခ်င္တာ။ လူ႔ရဲ႕႐ုပ္ခႏၶာဟာ ေရြ႕
လ်ားလုိ႔မရရင္ စိတ္ဟာ အာ႐ံု တစ္ခုေနာက္ကို က်က္စားေတာ့ တာပဲ။
အဲ့ဒီစိတ္ဟာ စာအုပ္ နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ စာအုပ္ထဲကို အတင္းတိုးဝင္ေတာ့တာပဲ။ နယ္ပယ္အသစ္ေတြ၊ စကားလုံး
အသစ္ေတြ၊အေတြးအေခၚ အသစ္ေတြ၊ အခက္အခဲ အသစ္ ေတြကိုေတြးရင္းေတြးရင္း အာ႐ုံ ခရီးေတြကို တစ္သြားတည္းသြား ေနေတာ့တာပါပဲ။ ထမင္းစား ဖို႔လည္း သတိမရဘူး။
ထိုင္ေန လား၊ ရပ္ေနလားလည္း မသိ ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကုိေရာ၊ ဘဝကိုေရာ ေမ့သြားလိုက္တာ။ ေနာက္ဆုံးစိတ္ဓာတ္ ေတာ္လွန္ ေရး ေတာင္ ျဖစ္သြားႏိုင္တာ ကို...စစ္ အာဏာရွင္ကသိ တယ္။ ဂ်ာမန္ ျပည္သူေတြနဲ႔ စိတ္ေတြကို အက်ဥ္းခ်ဖို႔ ဟစ္ တလာက သူနဲ႔မတည့္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို မီးပုံ႐ႈိ႕ဖူးတယ္။ အေတြးပုလိပ္တဲ့။ ဒီႏိုင္ငံမွာ လည္း ဒီလိုပါပဲလား။
ဆင္ဆာ ဘုတ္ဆိုတဲ့ ဝါဒါေတြရွိတယ္။
လြင္ဦးတစ္ေယာက္ စာ ဖတ္ေနတာ ကို ေအာင္ေရႊေတြ႕သြားတယ္။ ေစာင့္ၾကည့္ေန တာၾကာပါၿပီ။ ဒီလူစာဖတ္ေနတာကို သိတယ္။ လြင္ဦးကို ၾကည့္ရတာ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ ေန႔ ပိုတည္ၿငိမ္လာသလိုပဲ။ ဒါ ကို သိခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ သူ စာဖတ္ေနတာ လက္ပူးလက္ ၾကပ္မိၿပီ။
" ေဟ့လူ ဘာေတြဖတ္ေနတာလဲ" လို႔ ေအာင္ေရႊက ေမး ေတာ့ လြင္ဦး အာ႐ုံပ်က္သြား တယ္။ ထိတ္လန္႔လာတယ္။ သြားခြၽန္ရင္ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ ဒီလြတ္လပ္မႈဆီသြားေနတဲ့ ခရီး။
အက်ဥ္းျပန္က်ေတာ့မယ္။ " ဒီေတာ့ လြတ္ေျမာက္မႈ ကို ေအာင္ေရႊကိုလည္း ေဝမွ်ေပးႏိုင္ရင္" ဆိုတဲ့ အေျဖတစ္ခုပဲရ တယ္။
" လာ ကိုေအာင္ေရႊ ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ္ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ရြတ္ျပမယ္။ ဒီကဗ်ာကို တိုက္ခန္းနံရံမွာ။ အဘ ဦးေသာ္ကေရးခဲ့တာ။ အဂၤလိပ္စာဆိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကဗ်ာလို႔ ေျပာၾကတယ္။
အဂၤလိပ္လိုေရာ၊ ျမန္မာလိုေရာ ေရးထားတယ္။ အဂၤလိပ္လိုက
" Stone walls do not a prison make,
nor iron bars a cage;
Minds innocent and quiet take that for an hermitage " တဲ့ ...
နားမလည္ေပမယ့္ နားထဲကို ဝင္သြားတယ္။ ဒီအသံဟာ အရသာရွိတယ္။ ေအာင္ေရႊရဲ႕ ရီေဝေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြဟာ စိတ္ဝင္စားစရာတစ္ခုကို ေတြ႕ လိုက္ရလို႔ အေရာင္ထြက္လာ
သလိုပဲ။စိတ္ေတြလည္း လႈပ္ရွား ေနလိုက္တာ။
ဖင္စီခံထိေနတဲ့ ႏြားေဆးလိပ္တိုကို လက္တုန္ တုန္နဲ႔ ဖြာေနတယ္။ တစ္ခ်ိန္ တည္းမွာပဲ သူဟာ ေၾကာက္ရြံ႕ ေနတယ္။ လြင္ဦးလက္ထဲမွာ
က အဂၤလိပ္အဘိဓာန္အပိုင္း တစ္စ၊ ဒါကို ဝါဒါတစ္ေယာက္ ေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ မလိုတဲ့ သူတစ္ဦးဦးကေတြ႕ၿပီး သြား ခြၽန္ရင္ စမုံတုန္းသြားမယ္။ သူ ကိုယ္တိုင္ပဲ သြားခြၽန္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။ မဟုတ္ေသးပါ ဘူးေလ။ အေတြးေတြဟာ ေအာင္ေရႊ႕ရင္ထဲမွာ တစ္လွပ္လွပ္နဲ႔။
" ဒါနဲ႔ ျမန္မာလိုက ဘာလဲဗ်" ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို အလို လိုေမးခ်လိုက္တယ္။ ျမန္မာလိုက...
" ေက်ာက္နံရံဝိုင္း
ေထာင္တံတိုင္းမမည္
သံတိုင္သံတန္း
အခ်ဳပ္ခန္းမပီ
စိတ္တြင္ျဖဴစင္
ေက်ာင္းသိမ္ထင္ရ
တရားဓမၼပင္
ရေသးသည္တဲ့" လို႔
လြင္ဦးရဲ႕ အေျဖေနာက္မွာေတာ့ ေအာင္ေရႊသိလိုက္ပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လြင္ဦးဟာ လြတ္ေျမာက္တဲ့ ခရီးသည္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနလဲဆိုတာ။
" ကိုလြင္ဦး က်ဳပ္ကိုလည္းစာသင္ေပးဦးဗ်"
အဘဦးေသာ္က အမွတ္တရ
8:00 Am, 6 Aug
လက္်ာထြန္း
Popular Journal
